Grammatica

Ik zit op de bank Steven zijn fles te geven. Nienke is lekker in de tuin aan het rommelen. Dan komt ze naar binnen gerend en zegt ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

Ik weet niet wat ik hoor. Heeft ze nou zojuist in een zin drie verschillende, correcte, werkwoordsvervoegingen gebruikt?

Dat onze Nienke goed was met taal wisten we al heel lang. Ze maakte al zinnen van 10 woorden op een leeftijd waarop de meeste kindjes niet veel verder komen dan ''mamma, die!''

Maar van grammatica heeft ze nog niet veel kaas gegeten. Meestal gebruikt ze maar gewoon een willekeurige werkwoordsvervoeging en krijg je van die zinnen als ''ik wilt graag pindakaas op mijn boterham''

Maar nu was daar dus plotseling deze prachtige zin ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

In gedachten loop ik al op te scheppen tegen de kennis bij wie ik vanavond op bezoek ga: weet je wat onze Nienke vandaag zei? ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

En zoals dat gaat met de fantasie van een trotse vader, voor ik het weet heeft ze haar eerste roman geschreven en wint ze de Libris literatuurprijs.

Terwijl ik een eenvoudig zinnetje dus weer heerlijk zit te vergroten in mijn gedachten kijkt Nienke eens de kamer rond, ziet haar knuffels liggen en zegt ''En Nijntje ben er en Koetje ben er en Mutsje ben er en Flappie ben er''

Toch maar eerst op zoek naar een goede basisschool....