Gisterochtend was Nienke niet in een al
te beste bui. Ze wou eerst pap eten maar halverwege wou ze toch weer
brood. Dan wou ze weer thee, of nee toch melk, enzovoorts. Op een
goed moment zei Maartje haar: 'volgens mij ben je met het verkeerde
been uit bed gestapt.'
Meteen werd ze stil en keek ze helemaal
verbaasd naar haar benen. Ze leek haast een beetje in paniek... Heb
ik dan een goed en een verkeerd been? Dus wij probeerden haar uit te
leggen dat dat een uitdrukking is: 'Zo zeggen mensen dat als je niet
zo vrolijk bent. Dan ben je met het verkeerde been uit bed gestapt.
Dat is niet echt zo, want het maakt eigenlijk niet uit welk been je
als eerste uit je bed doet. Het is een manier van zeggen.'
Ze vond het allemaal maar ingewikkeld.
Gelukkig trok ze in de loop van de
middag weer helemaal bij en hebben we een hele gezellige dag gehad.
Ik was het hele voorval al lang weer vergeten totdat ik vanmorgen
mijn tanden stond te poetsen. Uit mijn ooghoek zag ik haar
slaapkamerdeur open gaan en daar kwam ze tevoorschijn, een beetje
hinkend. Bij de wastafel bleef ze stilstaan, hield haar been naar me
omhoog en zei, terwijl ze haar evenwicht probeerde te houden: ''Kijk
pappa, dit is mijn goede been en daarmee ben ik vandaag uit bed
gestapt.''
Tot nu toe heeft ze gelijk gehad :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten