We zijn de was aan het opvouwen. Dit
doen we altijd op ons grote bed, omdat ik daar lekker de ruimte heb
om alle verschillende stapeltjes naast elkaar te leggen. Nienke vind
het altijd heerlijk om op het bed te klimmen en de ongevouwen was aan
te geven. Of om gewoon lekker over het bed heen te rouwdouwen.
Als ze dat doet, wordt ze vaak zo druk
dat ze ook over de al opgevouwen was heen kruipt. Vandaag gebeurt dat
ook. Er valt een stapeltje met haar onderbroeken om. Ik spreek haar
aan 'Nienke, niet over de al opgevouwen was heen, dat weet je best.'
Maar even later valt precies datzelfde
stapeltje weer om en nog een keer en nog eens. En elke keer wordt ik
ietsje strenger. Tot ik echt boos op haar wordt. 'Nienke, nou is het
genoeg. Dat is nou al de vierde keer dat dat stapeltje omvalt. Let
nou eens een keer op!'
Ze gaat een beetje beteuterd tegen de
kussens aanzitten en ik denk 'mooi, de boodschap is geloof ik weer
overgekomen.'
Even later pak ik een hemd, let niet
goed op en gooi datzelfde stapeltje om. Schuldbewust zeg ik 'Kijk nou
Nienke, nou gooi ik jou onderbroeken zelf ook om, domme pappa!'
Ze kijkt me aan en zegt: 'Ja pappa, nou
moet ik boos op jou worden!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten