Steven begint langzamerhand al heel wat
woordjes te gebruiken. Zo zegt hij al dingen als 'Toetuh' (Toetje),
'Kietuh' (Kietelen), 'Nie' (Ronnie), 'Nienie' (Nienke), 'Appe'
(Happen), 'Oppepop' (Opperdepop) en natuurlijk 'Mamma' en 'Pappa'.
Bovendien immiteert hij vaak allerlei
geluidjes.
En steeds vaker verrast hij ons door
uit zichzelf dingen te zeggen die kloppen bij de situatie.
Vandaag was ik de keuken aan het
opruimen. Eerst zat hij aan een van de lades, wat ik niet goed vond
dus ik zei 'Afblijven.' Onmiddelijk riep hij: 'Atijtuh'
Ik verzamelde ondertussen een hoop
plastic afval en liep er mee naar de container buiten. Zoals altijd
dribbelde hij achter me aan. Normaal mag hij gewoon tot buiten met me
meelopen, maar omdat het erg koud en winderig was liet ik de
kamerdeur dicht en ging in mijn eentje naar de containers.
Toen ik terug de kamer in kwam stond
hij me op te wachten, met een plastic zakje dat ik had laten vallen
in zijn hand. Hij hield het voor me omhoog en zei 'Oh oh!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten