De laatste weken is Maartje begonnen
met Nienke kort te laten vertellen voordat ze in bed kruipt. Ze nemen
dan even samen de dag door. Vanavond is Maartje er niet, dus ik leg
ze in bed. Nadat ik een slaapliedje heb gezongen gaat Nienke rechtop
zitten en zegt 'Nu wil ik vertellen.'
Ik vind het natuurlijk prima en vraag
haar wat ze wil vertellen.
'Van de tandarts!'
De tandarts? Oh ja, ik heb zojuist
gevraagd of ze pijn in haar tanden had omdat ze een beetje ineen leek
te krimpen tijdens het tandenpoetsen. Ik geloof dat ik ook iets heb
gemompeld over 'volgende maand maar even aan de tandarts vragen.'
Oh ja, ik had ook nog een versje van
Annie Schmidt voorgelezen vanochtend, over een tandarts die een
winterslaap hield.
De tandarts dus. 'Wat wil je vertellen
over de tandarts?'
'Die doet zo in mijn mond' En ze wijst
inderdaad precies naar die gevoelige kies.
Er volgt een heel gesprek over waarom
we naar de tandarts moeten, omdat we zelf niet in onze mond kunnen
kijken maar de tandarts wel. Daarna test ik haar geheugen over hoe de
wachtkamer en behandelruimte van onze tandarts eruit zien. Ze
herinnert zich opvallend veel als je bedenkt dat het een half jaar
geleden is dat we er geweest zijn.
Omdat ze enthousiast erover is vraag ik
haar 'Wil je later ook tandarts worden?'
Ze antwoord onmiddellijk: 'Nee.'
'Wat wil je dan worden?'
'Sinterklaas!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten