Aan het eind van de ochtend sta ik
gespannen te wachten bij de uitgang van de school: Hoe zou het gegaan
zijn? Is ze de hele ochtend zo'n knappe grote meid geweest? Of is ze
toch verdrietig geworden? Na even wachten zie ik de kindjes in de
gang staan wachten. Nienke staat vooraan, overziet de rij, alsof het
de gewoonste zaak van de wereld is. Dan komt juf Priska eraan, geeft
haar een hand en samen leiden ze de klas naar buiten. Nienke kijkt om
zich heen maar ziet me niet. Ze raakt hier echter helemaal niet van
in paniek. Dan loop ik naar haar toe.
'Kiekeboe Nienke.'
'Daar is mijn pappa!'
En ze springt me in de armen.
'Kijk pappa.' Ze houdt haar hand voor
mijn gezicht, er zit een mooi stickertje op. 'Oh dat is mooi, waarom
heb je dat gekregen?'
'Omdat ik het zo goed had gedaan
vandaag.'
'Nou zeg, dat vind ik ook! Was het
leuk!'
'Ja!'
Juf Priska kijkt toe en zegt 'Ze heeft
het ontzettend goed gedaan!'
'Ja, ik stond te kijken naar hoe jullie
in de gang aan het verzamelen waren en ik vond het eruit zien alsof
ze nooit anders had gedaan.'
'Dat vonden wij dus ook.' Zeggen zij en
juf Marijke in koor.
Dan gaapt Nienke heel hard. Ze is
duidelijk moe.
Gauw gaan we op de fiets naar huis.
Onderweg praat ze wat minder, maar wat ze zegt is allemaal even
vrolijk en enthousiast. Omdat het best druk is zeg ik haar dat ze
maar even moet wachten met alles vertellen totdat we thuis zijn,
zodat ik goed naar haar kan luisteren.
Thuis loopt ze naar Ronnie toe. 'Hallo
Ronnie, heb je me gemist? Ik was naar de basisschool!'
Daarna pakt ze Flappie op en knuffelt
haar helemaal plat. 'Mijn lieve Flappie, ik heb je zo gemist. Jou en
speelgoed Flappie. Maar nu ben ik er weer!'
Tijdens het eten vraag ik haar hoe het
was. Haar antwoord klonk ongeveer zo: 'We moesten stil zitten en ik
had tijdens het gymmen heel goed aan de juf gezegd dat ik moest
plassen en we hebben buiten gespeeld en met gymmen hebben we in de
hoepels gespringd en er was een filmpje van een meisje die
pannenkoeken bakte.'
Klinkt mij in de oren als een top
ochtend!
In de loop van de lunch wordt ze steeds
stiller en eet ze steeds langzamer.
'Ben je moe lieverd?'
'Ja.'
'Zal ik je mond schoonmaken zodat je
even kunt gaan uitrusten?'
'Ja, ik wil op de bank uitrusten.'
'Dat is prima lieverd, maar dan gaat
Steven je lastig vallen want hij wil graag met je spelen. Kun je niet
beter even naar boven gaan?
'Nee ik wil niet naar bed.'
Ik besluit, omdat het een bijzondere
dag is, om onze geen-tv-voor-vier-uur regel vandaag te laten varen.
'Zal ik een Dribbel dvd voor je aanzetten?'
Die is lekker rustig, ik hoop dat ze
daar dan wat van uitrust.
'Ja! Ik wil Dribbel!'
Na een kleine drie kwartier heb ik de
indruk dat ze er niet rustiger meer van wordt en dus zet ik hem uit.
De rest van de middag verloopt vrij normaal. Nienke heeft het verder
niet echt meer over het wennen en ook in haar spel komt het niet
voor.
Als ik haar 's avonds naar bed breng
mag ze altijd even vertellen over die dag. Vandaag stel ik haar
echter gerichte vragen over die ochtend en al gauw blijkt dat ze zich
nog veel details herinnert:
'Eerst moesten we stil zitten.'
'Stil zitten? Waarom dan?'
'Nou, de ene juf moest ook stil zitten
maar de andere juf was aan het praten.'
'Wat zei ze dan?'
'Wat voor leuke dingen we vandaag
gingen doen!'
En even later:
'Toen gingen we buitenspelen.'
'En waarmee heb je gespeeld buiten?'
'Met een tee-fiets'
'Een tee-fiets, wat is dat nou weer?
Een fiets met twee wielen?'
'Nee, een fiets met iemand voorop en
iemand achterop.'
'Oh een fiets voor twee personen! En
zat je daar alleen op of met een andere kindje?'
'Met een ander kindje.'
'En was dat een jongetje of een
meisje?'
'Een meisje.'
'En weet je ook nog hoe dat meisje
heet.'
'Nee.'
Nou ja, ik ben al lang blij dat ze op
haar eerste dag al met andere kinderen speelt. Die namen komen later
wel weer.
Ze vertelt nog uitgebreid over een
filmpje dat ze gekeken hebben 'Met twee meisjes en een jongen. En die
gingen lopen op hun voeten. En van de pappa moesten ze luisteren maar
dat deden ze niet. En toen waren er twee mannen en die gingen achter
het meisje aan en toen ging ze op het dak zitten.' De pannenkoeken
kwamen nu niet in het verhaal voor. Bovendien merk ik dat het verhaal
steeds warriger wordt, ze is duidelijk heel moe.
Als ik haar in bed heb gelegd en de
deur dicht doe ga ik nog even wat opruimen boven. Ik hoor haar tegen
Flappie zeggen: 'En morgen ga ik weer naar de Rakkertjes en dan weer
wennen en dan weer naar de Rakkertjes en dan weer wennen. En dan ben
ik jarig en ga ik helemaal naar de basisschool. En tot die tijd naar
de Rakkertjes, wennen, Rakkertjes, wennen.'
En terwijl ik de trap afloop hoor ik
steeds zachter: 'Rakkertjes, wennen, Rakkertjes, wennen.'
Welterusten mijn grote kleine meid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten