Nienke, Steven en ik

Nienke, Steven en ik

donderdag 8 september 2016

Naar school (2)

Aan het eind van de ochtend sta ik gespannen te wachten bij de uitgang van de school: Hoe zou het gegaan zijn? Is ze de hele ochtend zo'n knappe grote meid geweest? Of is ze toch verdrietig geworden? Na even wachten zie ik de kindjes in de gang staan wachten. Nienke staat vooraan, overziet de rij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Dan komt juf Priska eraan, geeft haar een hand en samen leiden ze de klas naar buiten. Nienke kijkt om zich heen maar ziet me niet. Ze raakt hier echter helemaal niet van in paniek. Dan loop ik naar haar toe.
'Kiekeboe Nienke.'
'Daar is mijn pappa!'
En ze springt me in de armen.

'Kijk pappa.' Ze houdt haar hand voor mijn gezicht, er zit een mooi stickertje op. 'Oh dat is mooi, waarom heb je dat gekregen?'
'Omdat ik het zo goed had gedaan vandaag.'
'Nou zeg, dat vind ik ook! Was het leuk!'
'Ja!'

Juf Priska kijkt toe en zegt 'Ze heeft het ontzettend goed gedaan!'
'Ja, ik stond te kijken naar hoe jullie in de gang aan het verzamelen waren en ik vond het eruit zien alsof ze nooit anders had gedaan.'
'Dat vonden wij dus ook.' Zeggen zij en juf Marijke in koor.
Dan gaapt Nienke heel hard. Ze is duidelijk moe.

Gauw gaan we op de fiets naar huis. Onderweg praat ze wat minder, maar wat ze zegt is allemaal even vrolijk en enthousiast. Omdat het best druk is zeg ik haar dat ze maar even moet wachten met alles vertellen totdat we thuis zijn, zodat ik goed naar haar kan luisteren.

Thuis loopt ze naar Ronnie toe. 'Hallo Ronnie, heb je me gemist? Ik was naar de basisschool!'
Daarna pakt ze Flappie op en knuffelt haar helemaal plat. 'Mijn lieve Flappie, ik heb je zo gemist. Jou en speelgoed Flappie. Maar nu ben ik er weer!'

Tijdens het eten vraag ik haar hoe het was. Haar antwoord klonk ongeveer zo: 'We moesten stil zitten en ik had tijdens het gymmen heel goed aan de juf gezegd dat ik moest plassen en we hebben buiten gespeeld en met gymmen hebben we in de hoepels gespringd en er was een filmpje van een meisje die pannenkoeken bakte.'

Klinkt mij in de oren als een top ochtend!

In de loop van de lunch wordt ze steeds stiller en eet ze steeds langzamer.
'Ben je moe lieverd?'
'Ja.'
'Zal ik je mond schoonmaken zodat je even kunt gaan uitrusten?'
'Ja, ik wil op de bank uitrusten.'
'Dat is prima lieverd, maar dan gaat Steven je lastig vallen want hij wil graag met je spelen. Kun je niet beter even naar boven gaan?
'Nee ik wil niet naar bed.'
Ik besluit, omdat het een bijzondere dag is, om onze geen-tv-voor-vier-uur regel vandaag te laten varen. 'Zal ik een Dribbel dvd voor je aanzetten?'
Die is lekker rustig, ik hoop dat ze daar dan wat van uitrust.
'Ja! Ik wil Dribbel!'
Na een kleine drie kwartier heb ik de indruk dat ze er niet rustiger meer van wordt en dus zet ik hem uit. De rest van de middag verloopt vrij normaal. Nienke heeft het verder niet echt meer over het wennen en ook in haar spel komt het niet voor.

Als ik haar 's avonds naar bed breng mag ze altijd even vertellen over die dag. Vandaag stel ik haar echter gerichte vragen over die ochtend en al gauw blijkt dat ze zich nog veel details herinnert:
'Eerst moesten we stil zitten.'
'Stil zitten? Waarom dan?'
'Nou, de ene juf moest ook stil zitten maar de andere juf was aan het praten.'
'Wat zei ze dan?'
'Wat voor leuke dingen we vandaag gingen doen!'

En even later:
'Toen gingen we buitenspelen.'
'En waarmee heb je gespeeld buiten?'
'Met een tee-fiets'
'Een tee-fiets, wat is dat nou weer? Een fiets met twee wielen?'
'Nee, een fiets met iemand voorop en iemand achterop.'
'Oh een fiets voor twee personen! En zat je daar alleen op of met een andere kindje?'
'Met een ander kindje.'
'En was dat een jongetje of een meisje?'
'Een meisje.'
'En weet je ook nog hoe dat meisje heet.'
'Nee.'
Nou ja, ik ben al lang blij dat ze op haar eerste dag al met andere kinderen speelt. Die namen komen later wel weer.

Ze vertelt nog uitgebreid over een filmpje dat ze gekeken hebben 'Met twee meisjes en een jongen. En die gingen lopen op hun voeten. En van de pappa moesten ze luisteren maar dat deden ze niet. En toen waren er twee mannen en die gingen achter het meisje aan en toen ging ze op het dak zitten.' De pannenkoeken kwamen nu niet in het verhaal voor. Bovendien merk ik dat het verhaal steeds warriger wordt, ze is duidelijk heel moe.

Als ik haar in bed heb gelegd en de deur dicht doe ga ik nog even wat opruimen boven. Ik hoor haar tegen Flappie zeggen: 'En morgen ga ik weer naar de Rakkertjes en dan weer wennen en dan weer naar de Rakkertjes en dan weer wennen. En dan ben ik jarig en ga ik helemaal naar de basisschool. En tot die tijd naar de Rakkertjes, wennen, Rakkertjes, wennen.'

En terwijl ik de trap afloop hoor ik steeds zachter: 'Rakkertjes, wennen, Rakkertjes, wennen.'


Welterusten mijn grote kleine meid.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten