Steven 2.0

'Nienke, wat wil je op je boterham?'

'Uhm, pin!'

'Pin?'

'Ja pappa, pin!'

'Wat voor pin?'

Ik begreep bij de eerste keer al wat ze bedoelde: Pindakaas. Maar ik zit haar een beetje uit te dagen. Nu Steven steeds beter begint te praten doet ze hem vaak na met zijn incomplete woordjes en kromme zinnen. Ze maakt er een hele sport van. Ze wijst nu op de pot met pindakaas en zegt: 'Die pin.'

'Oh, pindakaas, waarom zeg je dat dan niet? En wat nog meer?'

'Sooi.' Dat is de Zwitserse strooikaas. Ik ben het wel een beetje zat aan het raken, dus zeg:

'Ik denk dat ik jou maar Steven ga noemen vanmiddag, Steven 2.0, want je praat precies als hij.'

'Graag pindakaas en strooikaas, pappa.'