Waar is opa?

De laatste tijd zet ik aan het eind van de middag, als het tv-kijk tijd is, regelmatig BabyTV aan. Steven heeft er de ideale leeftijd voor en Nienke vind het ook nog steeds erg leuk. (Vooral nu op school haar intellect ruimschoots uitgedaagd wordt en ze 's middags thuis graag even een Klein Meisje wil zijn)

Een van de series die op dat tijdstip vrijwel dagelijks langskomt is 'Waar is opa'. Een jongetje en zijn knuffelkonijn gaan op zoek naar opa, die zich verstopt heeft in een real-life versie van een kunstwerk. De serie heeft een erg herkenbaar herkenningsmelodietje, een man die enkele malen 'Waar is opa? Waar heeft hij zich verstopt?' zingt. Het komt in elke aflevering meermaals voor en blijft daarna vaak nog eindeloos in mijn hoofd hangen. Deze week was het zelfs zo erg dat ik het de ochtend erna nog steeds niet kwijt was.

Ik stond in de keuken en onbewust zong ik hardop 'Waar is opa? Waar heeft hij zich verstopt?'

Uit mijn ooghoek zie ik hoe Steven in de kamer opstaat en naar de gang loopt. Nieuwsgierig loop ik achter hem aan.

Steven staat naar een foto van onze trouwdag te wijzen: Maartje en ik in het midden en onze ouders aan weerszijden. Als hij me ziet begint hij te stralen en roept: 'Da opa!'