Nienke wordt bijna vijf. Natuurlijk
betekent dit veel gestuiter in de aanloop naar haar feest volgende
week. Maar er zijn ook andere dingen die nu gaan gebeuren.
Bijvoorbeeld dat ze binnenkort tanden gaat wisselen. We hebben haar
al verteld dat het binnenkort kan gaan gebeuren dat haar tanden los
gaan zitten en dat ze dan grote mensen tanden krijgt. Ze neemt het
allemaal voor waar aan. We zijn haar ook aan het leren om tijdens het
tanden poetsen de tandpasta niet meer in te slikken, maar uit te
spugen. En dat valt nog niks niet mee. Ze heeft altijd moeite gehad
met de aansturing van haar mond, we hebben daar zelfs medische hulp
voor nodig gehad.
De eerste keer dat ik haar vroeg om het
uit te spugen boog ze enthousiast over de wasbak en maakte een mooie
'P' geluidje, als een ontkurkte wijnfles. Er kwam niks uit haar mond,
tot haar grote verdriet. Daarna zijn we het stapje voor stapje aan
gaan pakken. Inmiddels zijn we zo ver dat ze geen 'P' maar een 'T'
doet, waardoor er af en toe een klein druppeltje tandpasta in de
wasbak komt.
Het grote probleem zit hem echter in
het feit dat ze alles blijft inslikken. Ze lijkt zich dit wel te
realiseren, maar weet nog niet hoe ze het tegen moet houden.
Totdat ze vanochtend tijdens het
ontbijt ineens begon over hoe eten in je buik komt: 'Want er zit een
gaatje achter in je mond en daar zit een apparaatje in en dat zorgt
ervoor dat het eten uit je mond naar je buik gaat.'
Wij hebben haar dit nog nooit verteld
dus het zal wel een keer ter sprake zijn gekomen op school.
Toen we even later gingen tanden
poetsen bedacht ik dat ik het goed kon gebruiken. Ik schonk een
bekertje water in en vertelde dat we eerst gingen oefenen.
'Neem maar een slokje water en probeer
het uit te spugen zonder te slikken.'
En heel voorzichtig legde ik mijn
vinger op haar keel. Ze nam een slokje en ik voelde haar
strottenhoofd onmiddellijk bewegen.
Ze keek me verrast aan en ik zei: 'Voel
je dat? Daar onder mijn vinger? Dat is dat apparaatje achter in je
mond waar je het net over had. Het enige wat je hoeft te doen is dat
apparaatje uit te zetten en dan gaat het met dat uitspugen helemaal
lukken!'
'Maar ik weet niet waar het uitknopje
zit, pappa!' Riep ze in paniek.
'Nee, dat snap ik meisje, maar dat gaan
we de komende tijd gewoon samen opzoeken. Elke dag even oefenen
totdat je hem hebt gevonden.'
En ik ging door met haar tanden te
poetsen. Toen haar mond overstroomde van de tandpasta zei ik:
'Spugen!'
En er kwam een hele grote klodder
tandpasta in de wasbak!
Nienke werd zo trots dat ze na het
tanden poetsen honderduit vertelde over het apparaatje en het
uitspugen van de tandpasta.
Terwijl ik Steven zijn tanden aan het
poetsen was kwam ze bij me staan en zei: 'Maar Steven hoeft dat
allemaal nog niet te leren, he pappa? Want Steven is nog niet bijna
vijf. Maar als hij wel bijna vijf is moet hij het wel leren want dan
krijgt hij ook spuugtanden!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten